Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tonqal — is. Yanan, yaxud yandırmaq üçün üst üstə yığılmış odun, çör çöp, şax budaq və s. yığını. Bir neçə tayqada sönən tonqalın; İstisi şerimdə, sözümdə qaldı. N. Xəzri. <Qarı:> Çobanlardır, tonqal qalayıblar, – dedi, – gedək, biz də qızınıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tonqal — (Salyan) adam çox olan yer, tünlük. – Adamların tonqalında yolu yarıb keçməg olmırdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
alabloy — (Çənbərək) tonqal. – Bizim alabloy çox yekeydi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
əlo:güli — basmağ: (Bakı) tonqal qalamaq. – Qayanun altında əlo:güli basdığ … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
gorgor — (Xaçmaz) alov. – Pionerrər elə tonqal qalamışdılar ki, gorgor göyə çatırdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
halo:plo — (Sabirabad) tonqal … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
heyşan — (Qazax) heyvanın qabağından qalan yararsız iriçöplü ot. – Apar bu heyşanı damın bö:rünə yığ, No:ruz bayramında tonqal basarıx … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kulavat — I (Meğri) bax kolavat II (Meğri) tonqal. – Çuban payız gecəsində uturey kulavatın qırağında, canı homaş <umac> kimi uley … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qırc — (Gədəbəy) bax qırç. – Heyvanın qavağınnan çıxan qırcı gətirin, tonqal qala:n burda … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
maqqal — (Çənbərək) tonqal. – Novruz bayramında bir yekə maqqal yaxajam … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
manqal — I (Lənkəran) dibçək. – Bu manqalın güli yaxşıdı II (Bərdə) od, köz. – Elə tonqal qala ki, manqalı çox olsun III (Cəlilabad) tənbəl. – Ə, manqal olmə, işə gücə yarı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
